Pretpark

hellendoorn 0 km (nog steeds 289 km)
29 april 2012


De krenten uit de pap, noemde iemand het dagje pretpark. Ze had meewarig gekeken toen Joris gisteren aan kwam lopen met zijn rugzak op zijn rug. Joris had haar verteld dat we vandaag het pretpark zouden bezoeken. 'Tja, daar doe je het voor, he?' had ze gezegd. 'Dat zijn de leuke dingen van zo'n wandeltocht.'

Joris op de zwevende stoel

Duidelijk geen pieterpad loopster, had ik gedacht. Die begrijpt het niet helemaal.

Natuurlijk hebben we genoten van ons dagje Hellendoorn. Het was er gelukkig lekker rustig, dus geen rijen voor de attracties. We konden steeds gewoon doorlopen en hebben ons dus tegoed gedaan aan vele malen achtbaan, waterbanen, lasergun-schiet-spellen, voorstellingen, nou ja, te veel om op te noemen. Het was een gezellige, leuke dag, dat zeker. Maar ik ben blij dat we meer lopen dan dat we naar pretparken gaan. Waarschijnlijk is het toch een beetje raar dat zowel Joris als ik daar net zoveel plezier uit halen.

Weer even wennen...

Lemele-Hellendoorn 8 km (nog 289 te gaan)
28 april 2012

Het is de laatste week niet echt mooi weer geweest. Toch zijn we vastbesloten om te gaan lopen. Volgens de weersvoorspelling gaat het wat opklaren dit weekend, dus zonde om een mooi weekend te laten liggen.
Het regent als we opstaan. Niet een klein beetje; het is al uren aan het plenzen. Als de regen even stopt hebben we goede hoop, maar twee minuten later dient de volgende bui zich alweer aan.
We vertrekken toch. Tenslotte is de B&B al gereserveerd. We gaan namelijk naar Hellendoorn. Daar kunnen we niet langs zonder een dagje pretpark. Daarom slapen we de eerste twee nachten in een bed en breakfast, dan hoeven we niet ver te lopen naar- en van het park.
In Lemele drinken we nog even iets bij het vijfsterren bungalow park waar we vorige keer geëindigd zijn.

Als we weer buiten komen schijnt er zowaar een waterig zonnetje. Na een half uurtje gaan zowaar de jassen al uit!


Joris draagt voor het eerst een echte rugzak. Eentje met een stevige rug, goede schouderbanden en een volwaardige heupriem. Het ding weegt leeg bijna net zo veel als zijn vorige vol. 'Best wennen,' zegt Joris. 'Wel lekker die heupband, hoeven mijn schouders minder te tillen. Maar volgens mij is dat niet zonder gevolgen.' Hij denkt even na. 'Ik denk dat ik over drie dagen wel last van mijn heupen zal hebben,' zegt hij dan.

We zijn al snel in Hellendoorn. Het heeft niet meer geregend. Echt een lekkere wen-wandeling!

Sallandse heuvelrug

Ommen-Lemele 13 km (nog 297 te gaan)
19 oktober 2011


We hadden ons die avond heel goed gevoeld. Twee keer achter elkaar zo'n afstand, we waren mega trots op onszelf. Maar onze lijven.... dat was een heel ander verhaal. We waren echt kapot geweest.
Gelukkig voelden we ons allebei na een goede nachtrust weer veel beter. Ik kwam nog wel stijf uit bed en had flink wat spierpijn, maar gloeide gelukkig niet meer zo. Joris niet. Die wilde al de volgende eenentwintig kilometer lopen. 'Nou,' zei ik, 'Dat doen we dus maar niet. Vandaag lekker tien kilometer. We stoppen voordat de man met de hamer z'n klappen uit komt delen.'

En zo begonnen we na een overheerlijk ontbijt aan onze tocht over de sallandse heuvelrug. Dat Nederland er ook zo uit kan zien was voor ons beiden een grote verrassing. We liepen over de heuvels, (onze eerste berg: 78 m) door heidevelden, langs jeneverbesbosjes. Prachtig! Echt genieten! En zo onverwacht.
Omdat het intussen echt herfstig is geworden, zijn ook de kleuren anders. Alles is dan wel uitgebloeid. maar het goud geel en rood van de bladeren is prachtig en geeft kleur aan de bossen. En dan de paddestoelen, niet te vergeten.


Vanaf de Archemerberg hebben we prachtig uitzicht op het onweer in de verte. We zien gordijnen van regen langs trekken. Mede daarom besluiten we de lange pauze uit te stellen tot in Lemele. Daar is vast een droge, warme plek te vinden.

En jawel, een soort van bruincafe staat tot onze beschikking. Die zijn we zo langzamerhand wel gewend. We komen ze veel tegen onderweg. Van die cafeetjes met tapijtjes op de stamtafel en altijd met een biljart en/of dartspel. Gelukkig is er ook altijd een warme kop thee of chocolade melk te krijgen en is er ook meestal een behulpzame, vriendelijke gastheer of -vrouw aanwezig.
Na een uurtje besluiten we nog een stukje door te lopen om bij de in het boekje aangegeven camping een hapje te eten en ons op te laten pikken door Paul. (De vriendelijke gastheer vertelde ons dat een taxi naar het dichtstbijzijnde openbaar vervoer ons minstens veertig euro zou gaan kosten)
De camping blijkt een vijf-sterren bungalowpark te zijn geworden met een luxe restaurant. (Misschien was de taxi toch niet zo'n gek idee geweest) Het eten is er heerlijk. Goed genoeg in ieder geval om onze zestig kilometer mee te vieren. Wat zijn wij beretrots op onszelf!!!

'Stompjes'

Hardenberg-Ommen 21 km (nog 310 te gaan)
18 oktober 2011


De kilometers zijn 's ochtends voelbaar in mijn benen. Het is duidelijk dat ik niet dagelijks negentien kilometer loop; spierpijn dus. Joris niet. 'We lopen naar Ommen, vandaag,' zegt hij stellig bij het ontbijt. 'Eenentwintig kilometer, dat is een heel eind hoor,' probeer ik nog. Maar hij weet het zeker.
En zo beginnen we onze tocht in de stromende regen, vol goede moed, langs de vecht, door het vechtdal.

Grappig, dat juist de regen deze tocht wel heel gezellig maakt. Het is weer eens wat anders dan in de zon lopen. Toch zijn we wel blij als de regenkleding uit kan. Rond een uur klaart het op en breekt de zon door.

In Rheeze zouden we de definitieve beslissing nemen; hier overnachten of doorlopen naar Ommen. Joris heeft nog steeds goede zin en nergens last van dus lopen we door. Ommen zou het zijn!
Een behulpzame vrouw vertelde ons dat door de regen het pad waarschijnlijk wel erg nat zou zijn. 'Ik ken het pad,' zei ze. 'Ik loop het regelmatig hier. Op zulke dagen zak je tot je knieen weg in de modderige weilanden.' Hoewel spannend, leek dat ons toch geen goed idee. We besloten de route iets aan te passen. Stiekem dacht ik dat de tocht daarmee misschien ook wel iets korter zou worden.

Enfin, om een lang verhaal kort te maken; We waren beiden total loss. De route was van ons gekriskras zeker niet korter geworden en de B&B bleek een paar kilometer van de route te liggen. Joris had het gevoel dat hij op stompjes liep i.p.v. op voeten. Mijn knieen voelden alsof ze achterstevoren in mijn lijf zaten. We strompelden de laatste kilometers en kwamen rond een uur of zes eindelijk aan. Wat een tocht.
Na een broodje en een kopje bouillon zijn we snel in bed gaan liggen. Bekkaf, en reuzetrots op onszelf!!

't Klepperhuus

Coevorden-Hardenberg 19 km (nog 331 te gaan)
17 oktober 2011


het Pieterpad loopt voor ons hotel langs dus de route was zo weer opgepakt. Joris had er zin in en besloot dat hij vandaag best de volle 19 kilometer naar Hardenberg kon lopen. Halverwege zou er evt. ook een overnachtingsplek zijn, maar nee, Hardenberg werd het!
Het is de eerste keer dat we een volledige etappe lopen. Het is wel een beetje aanpoten, maar zeker de moeite waard. En zo lopen we vandaag een prachtige tocht.

We verlaten Drenthe door een poort van zwerfkeien. Wel mooi hoor, maar dat zoiets gefinancierd wordt door de europeesche gemeenschap zet me wel weer aan het denken. Wat zullen al die europeanen blij zijn met zo'n stenen poort op een bijna onoog'lijk wandelpaadje in Nederland. Gelukkig zijn er een aantal Pieterpad wandelaars. Geniet er tenminste nog iemand van...

Enfin, rond vijf uur komen we aan in het Klepperhuus. Wat een ontzettend leuke stadsherberg! Het is ook een opleidingsplek voor gehandicapten en wordt gerund door enorm enthousiaste mensen. Wat hebben we genoten van de sfeer in het restaurantje! Zeker een aanrader voor iedereen die Hardenberg bezoekt.

Naar Coevorden

Dalerveen-Coevorden  8 km (nog 350 te gaan)
16 oktober 2011


Vanwege een onverwachte planning beginnen we pas om half vijf met lopen. We hadden kaartjes voor een leuke voorstelling van het internationaal danstheater, dus daar wilden we eerst nog heen. Maar omdat het juist vandaag en morgen mooi weer zou zijn besloten we toch vandaag te beginnen. Naar Coevorden; Iets verder dan ik had gedacht. Planning blijkt wederom niet mijn sterkste punt. Misschien maakt juist dat de tocht hier en daar wel net even wat spannender.
Ik had namelijk ook geen rekening gehouden met de schemering die in oktober toch wel al rond zes uur begint.

Coevorden blijkt wel een bijzonder stadje (ja, ja, een van de weinige drentsche plaatsen met stadsrechten) De oude vesting-delen zijn tegenwoordig park. En om in de schemering door een onbekend park te lopen is best, nou ja, best een beetje eng. Iedere schaduw lijkt tot leven te komen. Zo zien we beren en wolven tussen de bomen, maar gelukkig ook fonteinen en heel behulpzame mensen. De routebeschrijving is namelijk niet meer te lezen, daar is het al te donker voor. En om deze tijd wil je niet fout lopen!
Ik had al een kamer gereserveerd om zoeken naar een slaapplaats te voorkomen. Gelukkig hadden we het hotel snel gevonden want het werd echt al donker!

Een priegelstukje

wachten op oma

Den Hool-Dalerveen, 4 km (nog 358 te gaan)
5 mei 2011


Binnen een uurtje zijn we in Dalerveen waar we door oma/mama opgehaald worden. Echt een priegelstukje vandaag. Rare planning, maar wel lekker; het is gaan regenen.

Een D-D-D'tje

Sleen-Den Hool, 9km (nog 362 te gaan)
4 mei 2011


We slapen in Sleen in een B&B bij mensen thuis. Erg aardige mensen en de kamer en bedden zijn prima. Toch blijkt maar weer dat een camping voor kinderen veel leuker is; 's avonds op zo'n kamertje zitten is niet erg uitdagend voor Joris. Weet ik meteen weer waarom ik de tent de hele tijd mee sleep!

Vandaag een klein tochtje. Gelukkig maar, want al snel blijkt dat we vandaag last hebben van de Derde-Dag-Dipje. Volgens mij kom je die bij alle meerdaagse sporten tegen. Of je nou op de skie's staat, fietst of loopt, de derde dag is gewoon een lastige. Ineens gaan je spieren protesteren en ga je je afvragen of dit nou echt leuk is om te doen. Misschien liepen we ook wel te lang en hadden we vandaag gewoon eerder pauze moeten houden. Maar zelfs de negen kilometers zijn zwaar.

De aankomst bij het Boheems paradijs maakt gelukkig alles weer goed.

we slapen heerlijk hier!!!!

Vanuit de B&B heb ik een pipowagen gereserveerd. We lopen een geweldig woonwagenpark op, waar kinderen vrolijk rond dartelen. Kijk, dit is ideaal; slapen in een pipowagen met alle voordelen van een camping!
Joris heeft al snel een leuk stel vriendjes gevonden in een 4-jarige tweeling.
Het afscheid van de tweeling de volgende dag doet Joris zelfs een beetje pijn. Verdrietig worden we uitgezwaaid.
En route.....

100 kilometer!!

Schoonoord-Sleen 12 km (nog 371 te gaan)
3 mei 2011

6 km voor ons feestje

De nacht was ijskoud! Het is wekenlang mooi weer geweest en juist deze week zakt de temperatuur. Het is prachtig loopweer; zonnig, tussen de 16 en de 18 graden, maar 's nachts.... De temperatuur daalde tot een paar graden boven nul. En ik ben al zo'n kou-kleum.
Halverwege de nacht kruipt Joris bij mij in m'n mummieslaapzak. Lekker warm is het wel, maar echt niks komma nada aan bewegingsruimte meer. Na een paar uurtjes kruipt hij er dus maar weer uit en proberen we ons warm te houden met extra truien en sokken. Maar pas als de zon opkomt wordt het eindelijk weer wat warmer.

We besluiten de komende nacht maar in een bed en breakfast te overnachten. Dat betekend dat we naar Sleen zullen moeten lopen. Weer 12 kilometer. Met volle bepakking best een hele tippel. Joris draagt deze tocht n.l. zelf zijn kleren, slaapzak, snoepgoed, nintendo en... de haringen van de tent. Dat is aanzienlijk meer dan vorig jaar. Ook hij voelt zijn benen na een dag lopen.

Het passeren van de 100 kilometer grens maakt dat weer helemaal goed. Wat zijn we trots op onszelf!
We maken er een klein feestje van; een extra pauze met water en snoepjes!

Meivakantie 2011

Schoonloo-Schoonoord 12 km (nog 383 te gaan)
2 mei 2011


We beginnen vandaag bij het Loomeer in Schoonloo. Na de slopende tocht van de vorige zomer hadden we hier ons tentje voor het laatst opgezet. Een geweldige natuurcamping midden in het bos, vlakbij een heerlijk meertje waar we natuurlijk zo snel mogelijk in doken. Wat hebben we toen genoten van deze plek!
Het is nu te koud om te zwemmen, maar de herinneringen ophalen is bijna net zo leuk.

trapje over het prikkeldraad

De eerste dag is meteen best pittig. Het grootste deel van de tocht loopt door het bos. Het is een erg mooie tocht, maar nergens een eet-, drink,- of slaapgelegenheid tussendoor. Gelukkig dragen we eten en drinken op onze rug, dus de pauze is geen probleem. Maar in Nederland moet de tent toch echt op een camping, dus lopen we vandaag 12 kilometer.


Onze eerste overnachting is op een super luxe camping bij Schoonoord. Ons inieminie tentje staat tussen de riante bungalowtenten met bijbehorende caravans, maar.........aan het water. (Dat is altijd leuk, ook als het te koud is om te zwemmen.)

recreeren met zand....

Joris heeft een enorm recreatieterrein tot zijn beschikking met zelfs een lucht- springkussen. 'Kunnen we hier vaker heen?' vraagt hij meteen enthousiast. En eenmaal in ons tentje, in de slaapzak fluistert hij: 'Ik was vergeten hoe leuk dit is.'
Dat is fijn om te horen want voorafgaand aan onze tocht is er wel wat geprotesteerd. 'Ik wilde dat we er nooit aan begonnen waren!' zei hij twee dagen geleden nog. Ik moet daarbij wel zeggen dat de voorbereidingen; het inpakken, maar vooral de lekkere-dingen-boodschappen, daar al iets in veranderden.