Sallandse heuvelrug

Ommen-Lemele 13 km (nog 297 te gaan)
19 oktober 2011


We hadden ons die avond heel goed gevoeld. Twee keer achter elkaar zo'n afstand, we waren mega trots op onszelf. Maar onze lijven.... dat was een heel ander verhaal. We waren echt kapot geweest.
Gelukkig voelden we ons allebei na een goede nachtrust weer veel beter. Ik kwam nog wel stijf uit bed en had flink wat spierpijn, maar gloeide gelukkig niet meer zo. Joris niet. Die wilde al de volgende eenentwintig kilometer lopen. 'Nou,' zei ik, 'Dat doen we dus maar niet. Vandaag lekker tien kilometer. We stoppen voordat de man met de hamer z'n klappen uit komt delen.'

En zo begonnen we na een overheerlijk ontbijt aan onze tocht over de sallandse heuvelrug. Dat Nederland er ook zo uit kan zien was voor ons beiden een grote verrassing. We liepen over de heuvels, (onze eerste berg: 78 m) door heidevelden, langs jeneverbesbosjes. Prachtig! Echt genieten! En zo onverwacht.
Omdat het intussen echt herfstig is geworden, zijn ook de kleuren anders. Alles is dan wel uitgebloeid. maar het goud geel en rood van de bladeren is prachtig en geeft kleur aan de bossen. En dan de paddestoelen, niet te vergeten.


Vanaf de Archemerberg hebben we prachtig uitzicht op het onweer in de verte. We zien gordijnen van regen langs trekken. Mede daarom besluiten we de lange pauze uit te stellen tot in Lemele. Daar is vast een droge, warme plek te vinden.

En jawel, een soort van bruincafe staat tot onze beschikking. Die zijn we zo langzamerhand wel gewend. We komen ze veel tegen onderweg. Van die cafeetjes met tapijtjes op de stamtafel en altijd met een biljart en/of dartspel. Gelukkig is er ook altijd een warme kop thee of chocolade melk te krijgen en is er ook meestal een behulpzame, vriendelijke gastheer of -vrouw aanwezig.
Na een uurtje besluiten we nog een stukje door te lopen om bij de in het boekje aangegeven camping een hapje te eten en ons op te laten pikken door Paul. (De vriendelijke gastheer vertelde ons dat een taxi naar het dichtstbijzijnde openbaar vervoer ons minstens veertig euro zou gaan kosten)
De camping blijkt een vijf-sterren bungalowpark te zijn geworden met een luxe restaurant. (Misschien was de taxi toch niet zo'n gek idee geweest) Het eten is er heerlijk. Goed genoeg in ieder geval om onze zestig kilometer mee te vieren. Wat zijn wij beretrots op onszelf!!!