De trekkershut

Winsum-Garnwerd 4,6 km (nog 465,4 te gaan)
2 mei 2010


Eigenlijk was het een prachtige dag geweest, gisteren. Maar de laatste kilometers hadden we door de plensende regen gelopen. Dus al de tweede nacht (na de eerste wandeldag eigenlijk) hebben we onze toevlucht genomen in een trekkershutje. Wel luxe om te vertrekken zonder eerst al je spullen uit het natte gras te hoeven vissen.

De tocht over het groningse platteland valt me honderd procent mee. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me had voorgesteld dat het pas leuk zou worden in Drenthe. De enorm uitgestrekte landerijen waar Groningen bekend om staat, leken me weinig afwisselend tijdens het lopen. Eerlijk is eerlijk: het is hier prachtig. De tocht voert je letterlijk door weilanden waarbij je over hekken moet klimmen of over een plank naar de andere kant van een slootje moet zien te komen. Dat maakt de tocht natuurlijk wel spannend.
Helaas moeten we ook een heel stuk over de weg. Het lijkt wel alsof het asfalt je energie opzuigt. De energie waarmee Joris de sloten bedwingt verdwijnt acuut als we over het asfalt lopen.

Gelukkig doemt dan Garnwerd op. Dat ligt toch wel prachtig, zo achter een dijkje. Een molen en een kerkje maken het idyllische plaatje compleet.
Nadat we het tentje op de dijk hebben gezet blijkt het toch wel een beetje koud.  Gelukkig is aan de andere kant van de dijk een eetcafeetje. Cafe Hamming is tot ver over de grenzen van Garnwerd bekend. Als groninger moet je daar eens geweest zijn, zeg maar. Het lijkt mij een geweldig excuus om het kookstelletje vandaag in de tas te laten.

Pieterburen, de eerste stappen

Pieterburen-Winsum 11 km (nog 470 te gaan)
1 mei 2010 


De eerste stappen zijn misschien wel de belangrijkste.
Natuurlijk hebben we ons voorbereid. Een goede lichtgewicht tent leek ons onontbeerlijk, dus die hebben we aangeschaft, evenals een warme slaapzak. De rest van de lichtgewicht uitrusting was nog aanwezig.
Ik kom namelijk uit een familie waar altijd al veel gelopen werd. Als kind had ik al heel wat kilometers in de benen. Lichtgewicht spullen heb ik gewoon van huis uit meegekregen zeg maar.
Het kookstelletje mag dus misschien wat antiek aandoen, maar het is lichtgewicht en functioneert nog prima. Daarbij roept het koken daarop natuurlijk weer allerlei herinneringen op; leuke verhaaltjes voor het slapen gaan indien nodig.
Maar ondanks al die voorbereidingen: 490 kilometer, dat is best een heleboel. 'Heel Nederland doorlopen?!,' had Joris dan ook geroepen toen ik het idee lanceerde. Tja, zo klonk het ook wel als een heel grote ambitie. Zou Joris het kunnen? Hij was tenslotte nog maar 8. En ik? Ik zou al bijna al zijn spullen moeten dragen. Kon ik dat wel aan?
'Ach,' had ik gezegd. Ik had geprobeerd het een beetje achteloos te laten klinken. 'We hoeven het niet in 1 keer te doen. We beginnen gewoon bij het begin en zien wel waar we uitkomen.'
En dus stonden we in Pieterburen. Opgewekt, energiek, welgemoed en vooral ook met een gezonde dosis afwachtende spanning zetten we de eerste stappen.
De kop was eraf. We gingen het echt gewoon doen!
En als je eenmaal begonnen bent dan hoef je alleen nog maar .......... 481 km te lopen.