De horizon komt dichterbij

Groningen-Onnen 8,7 km (nog 441,7 te gaan, ongeveer)
5 mei 2010


Het weer is omgeslagen. De zon schijnt, de wind is gaan liggen. Het is zowaar wat warmer geworden. Wat loopt dat anders, zeg. Het is een prachtige lentedag, compleet met zingende vogeltjes en duikende fuuten. We hebben zelfs een ooievaar op zijn nest zien zitten. Het afzien is voorbij! Wel jammer voor de verhalen. Die worden meteen een stuk saaier.
Na Groningen is het landschap wonderbaarlijk anders geworden. Gelijk al, als je Groningen uitloopt, zie je zoveel meer bomen en begroeiing.
'Kijk,' zegt Joris, 'De horizon is dichterbij gekomen.' Het is waar. De enorme vergezichten van het Noorden des lands hebben plaatsgemaakt voor bos en boom.

een aangename lentedag...

Een knapperend haardvuur, by Joris

Helaas is er geen camping in de buurt. We overnachten dus in een Bed en Breakfast in Onnen. Wel een aanrader voor de Pieterpad wandelaar; Echt aan het pad, goede verzorging en 's avonds een knapperend haardvuurtje!

Naar Groningen

Garnwerd-Groningen 15 km (nog 450 te gaan)
4 mei 2010


Joris had vriendschap gesloten met de campinghond: een chihuahua met de naam Macho. Hij wilde hem nog even gedag zeggen voordat we aan onze tocht zouden beginnen. Dat gaf mij mooi de gelegenheid nog even een kop koffie te drinken in het camping restaurant.
Het weer was gelukkig wat bijgetrokken; koud, soms regenachtig, maar toch stukken beter dan gisteren!
Wel lekker om deze etappe zonder rugzakken te kunnen lopen. 15 km blijkt toch best veel voor een beginnende wandelaar. Toch voelt het een beetje als smokkelen.
Al lopend zagen we het landschap veranderen. De uitgestrekte landerijen maakten plaats voor een landschap doorsneden door slootjes, vaarten, dijkjes, dorpjes etc. Groningen saai? helemaal niet!

We kwamen langs het meest gefotografeerde en geschilderde kerkje van Nederland (volgens het boekje dan) Op aandringen van Joris hebben wij daar voor de verandering dus maar eens geen foto van gemaakt.
Nadat we tussen de koeien door waren gelopen (dat is toch iedere keer weer spannend) kwam de stad in zicht.

Jarenlang heb ik op mijn fietsje door Groningen gecrost. Hoe anders is om met een rugzak wandelend door zo'n stad te gaan!

Het is bijna alsof ik de stad voor het eerst zie.
De nacht brengen we door bij oma, die 'toevallig'  aan het Pieterpad woont.

Wat een weer!

Garnwerd 0 km ('t zelfde als gisteren te gaan)
3 mei 2010


Na het eten bij cafe Hammingh zijn we naar de tent gerend. Er was een behoorlijke wind opgestoken. Het regende en het was erg koud.
Toen we eenmaal in de slaapzak lagen, waaide het zo hard dat ik me afvroeg of de tent het zou houden. Het doek klapperde alle kanten op. Wat een lawaai! Stom om hem op de dijk te zetten natuurlijk. Het had zo'n mooie plek geleken, nu kon ik me er alleen maar zorgen om maken.
Joris werd er bang van; de tent ging ook zo hard heen en weer. En het is maar een lichtgewicht tentje. 'Nee, joh. Er gebeurt echt niets,' probeerde ik hem gerust te stellen. 'Tenten zijn hier juist voor gemaakt. Op een heerlijk warme zomer avond zou je immers ook wel zonder tent kunnen.' Dat klonk wel aannemelijk, vond Joris. Gerustgesteld viel hij rustig in een diepe slaap.
Ik echter niet. Mijn argumenten waren niet steekhoudend genoeg om mijzelf te overtuigen. Ik lag me de hele nacht af te vragen of ons gewicht genoeg was om de tent op de grond te houden.
Gelukkig heeft de tent het overleefd.
Het weer blijkt 's ochtends echter onveranderd; koud, nat en guur. We besluiten de rugzakken met de trein naar Groningen te brengen en de volgende dag zonder rugzak de etappe te gaan lopen.